چگونه پرده گوش پاره می شود؟ پارگی پرده گوش باعث چه مشکلاتی برای فرد می گردد؟ اگر پرده گوش سوراخ یا پاره شود، آیا قابل درمان است؟ این پرسش ها در ذهن بسیاری از کسانی که دچار پارگی پرده گوش شده اند، وجود دارد.

در این نوشتار به نکات متعددی مانند عوامل پارگی پرده گوش، نشانه های پارگی پرده گوش و تشخیص و درمان آن پرداخته شده است.

موجودات ريزي هستند که مي توانند در بدن، به خصوص در سطح بدن و روي پوست باعث ايجاد عفونت شوند. به اين موجودات قارچ گفته مي شود. قارچ هايي با نام علمي آسپرژيلوس در صدر قارچ هايي قرار دارند که مي توانند در پوست گوش خارجي يا کانال داخل گوش عفونت قارچي ايجاد کنند که به آن عفونت قارچي گوش خارجي يا قارچ گوش يا اُتومايکوزيس گفته مي شود.

کساني که در مناطق گرم و استوايي زندگي مي کنند، کساني که به ورزش هاي آبي مي پردازند و کساني که بيماري هاي زمينه اي مانند ديابت يا ساير مشکلات نقص ايمني دارند، بيشتر از سايرين در معرض عفونت قارچي گوش خارجي قرار دارند. اگر گوش خارجي با قارچ دچار عفونت شود، علائم خاصي در گوش مبتلا رخ مي دهد. قرمزي و التهاب، خارش، ترشحات غيرطبيعي و به طور معمول، بدبو، احساس پري در گوش يا شنيدن صداي زنگ در گوش، درد گوش، پوسته ريزي و ورم از علائم اين عفونت به شمار مي آيند. اگر کسي از علامت هاي فوق رنج مي برد، به خصوص خارش گوش، بهتر است حتما به پزشک مراجعه کنند.

 دکتر علی کوهی که در رشته فوق تخصصي جراحي گوش و حلق و بيني از دانشگاه استنفورد آمريکا فارغ التحصيل شده اند، آماده تشخيص و درمان بيماراني هستند که مشکوک به عفونت قارچي گوش خارجي هستند. پزشک با پرسيدن پرسش هاي متعدد در رابطه با سوابق بيماري در خانواده مانند ديابت، ميزان انجام ورزش هاي آبي، مسافرت به مناطق استوايي و موارد مشابه تلاش مي کند عوال خطرزاي قارچ گوش را بررسي نمايد.

به عنوان نمونه، اگزما و ضربه به گوش هم از عواملي هستند که احتمال ابتلا به قارچ گوش را زياد مي کنند. سپس در معاينه کامل گوش، پزشک با ديدن علائم عفونت قارچي گوش خارجي، به تشخيص اين بيماري نزديک مي شود. اگر پزشک بين عفونت قارچي و عفونت ناشي از باکتري شک نمايد، ممکن است از مايعات گوش خارجي نمونه برداري کند و براي آزمايشگاه پزشکي ارسال نمايد. نخستين قدم در درمان قارچ گوش پاکيزگي کانال گوش است. اگرچه شايد در ظاهر تصور شود که خودمان در حالت عفونت هم گوش را تميز نگه مي داريم.

اما در واقع بايد پاکيزه کردن گوش در شرايط بيماري و التهاب را به دستتان پزشک بسپاريم. پزشک به طور معمول با ابزارهاي ظريف يا با دستگاه تخصصي مکش کانال گوش را پاک مي نمايد. هم اکنون شرايط لازم فراهم شده است که قطره هاي گوش به پوست برسند و موثر واقع شوند. گاهي از کرم هاي موضعي هم براي درمان قارچ گوش خارجي استفاده مي شود. در موارد مقاوم، داروي خوراکي ضد قارچ تجويز مي شود.

در حالت طبيعي در گوش مياني پوست وجود ندارد. مخاط تنفسي مانند پوشش داخلي بيني در گوش مياني هم وجود دارند. اگر به هر دليلي در گوش مياني سلول هاي سنگفرشي پوست وجود داشته باشند، کلستئاتوم رخ مي دهد. در زمان جنيني مقداري بافت پوست به صورت طبيعي در گوش مياني قرار دارد. در شرايط نرمال انتظار داريم با تکامل جنين اين پوست از گوش مياني حذف شود. اگر اين اتفاق نيفتد، احتمال بروز کلستئاتوم بسيار بالا خواهد بود. همچنين برخي از موارد هستند که باعث مي شوند در يک فرد بزرگسال، پوست از کانال گوش به آن طرف پرده گوش مهاجرت کند. عفونت هاي مزمن و مکرر گوش، سينوزيت ها و سرما خوردگي و آنفلوانزا مي توانند بنيان کلستئاتوم را در گوش مياني برقرار سازند. اين سلول هاي پوستي در فضاي بسته گوش مياني رشد مي کنند، تقسيم سلولي انجام مي دهند، پوسته ريزي مي کنند، ترشحاتي مانند عرق و چربي پوستي به وجود مي آورند. قابل تصور است که تجمع اين مواد، فشار داخل گوش مياني را زياد مي کند و کم کم به ساير نقاطي که در اطراف گوش مياني هستند هم فشار وارد مي سازند. گوش داخلي، عصب حرکتي صورت، حتي شايد نواحي پايين مغز يا سخت شامه (پرده اي که روي مغز را پوشانده است) هم مي توانند تحت تاثير اين بيماري قرار گيرند. اين فشار در نواحي نامبرده با علامت ها و عارضه هاي خاص خود توام خواهد بود. بنابراين، مي توان حدس زد که علامت هاي کلستئاتوم بسيار متنوع هستند.اين علائم از احساس فشار در گوش، ترشحات چرکي، افت قدرت شنوايي، درد به خصوص در ناحيه پشت گوش تا علائم التهابي گوش مياني و حتي گوش داخلي متنوع است. اگر بيمار زودهنگام به پزشک فوق تخصص جراحي گوش حلق و بيني مراجعه کند، درمان زودهنگام از بروز عوارض جلوگيري مي کند. اگر بيمار علائم را ناديده بگيرد و به پزشک دير مراجعه کند، ممکن است عوارض کلستئاتوم ظاهر شوند. برخي از عوارض اين بيماري عبارتند از: تب شديد، عفونت هاي مزمن گوش، ورم در گوش، فلج عضلات صورت، مننژيت و آبسه هاي مغزي. براي اين که اين عوارض در فرد اتفاق نيفتد بايد با آغاز علائم به پزشک مراجعه کرد. تنها درمان کلستئاتوم، عمل جراحي است. در اين عمل جراحي پزشک فوق تخصص جراحي گوش و حلق و بيني تمامي اجزاي پوست را که به طور نا به جا درون گوش مياني و ساير نقاط اطراف آن قرار دارد، از بدن خارج مي سازد. اگر حتي مقدار بسيار ناچيزي از کلستئاتوم در گوش يا ساير نقاط مجاور آن باقي بماند، امکان عود اين بيماري بسيار زياد خواهد بود. خوشبختانه با رويکردهاي نوين جراحي گوش مانند استفاده از آندوسکوپ در انجام عمل جراحي در بيش از 95 درصد موارد، اين بيماري قابل علاج به شمار مي رود.

منابع:

پادکست جناب آقاي دکتر علی کوهی

healthline

تعداد افرادي که در جهان به دليل ناشنوايي يا کم شنوايي کيفيت زندگي پاييني را تجربه مي کنند، زياد است. بيشتر درمان هاي حال حاضر روي اين مطلب تمرکز دارند که شنوايي را تا حدي که امکانش وجود دارد به فرد بازگردانند. وقتي يک آسيب درون گوش داخلي عامل ايجاد کننده ناشنوايي به شمار مي رود، هم اکنون نمي توان آن آسيب را محو کرد و ترميم خوبي روي آن انجام داد. در نتيجه، آسيب و گاهي عامل آسيب باقي مي ماند و کارهاي درماني فقط به اين امر محدود مي شود که شنوايي به فرد باز گردد که البته خود اين امر بسيار بسيار مهم است و باعث افزايش کيفيت زندگي بيمار مي گردد. اما با سلول هاي بنيادي دريچه اميد تازه اي گشوده شد که شايد بتوان در آينده، درماني يافت که عامل ناشنوايي در گوش داخلي را بتواند به طور پايه اي برطرف نمايد. سلول هاي بنيادي، سلول هايي هستند که مانند سلول هاي جنيني مي توانند به انواع گوناگون سلول تبديل شوند. به عبارت ديگر، بسته به اين که سلول بنيادي در چه محيطي قرار بگيرد، مي تواند به سلول هاي ديگر تبديل شود. به عنوان نمونه، به لحاظ تئوري اين امکان وجود دارد، سلول بنيادي در محيط مناسب به سلول عضلاني قلب يا سلول عصبي تبديل شود. اکنون اگر بيماري باشد که به دليل آسيب ديدن سلول هاي حساس مويي در گوش داخلي شنوايي خود را از دست داده است، به لحاظ نظري بايد بتوان سلول بنيادي را به سلول مويي تبديل کرد . شنوايي طبيعي را به فرد برگرداند؛ اما در عمل هنوز اين کار ميسر نشده است. با وجود اين که در مطالعات آزمايشگاهي و حيواني، تبديل سلول هاي بنيادي به سلول هاي حساس شنوايي مانند سلول مويي ميسر شده است اما هنوز استفاده از آن در انسان براي درمان با شکست رو به رو بوده است. خوشبختانه همچنان پژوهش براي رفع موانع بر سر اين راه درماني ادامه دارد و اين اميد وجود دارد که در آينده اين درمان بتواند با موفقيت سلول هاي مويي و حساس شنوايي سالم را جايگزين سلول هاي آسيب ديده نمايد و شنوايي به حد طبيعي برگردد. بنابراين در حال حاضر، هيچ يک از مراکز دنيا نتوانسته اند در به کارگيري سلول هاي بنيادي براي درمان افت شنوايي و ناشنوايي به موفقيت لازم دست پيدا کنند و مجوزهاي لازم را دريافت نمايند. با وجود اين، پژوهش و تحقيق همچنان ادامه دارد. اميد آن مي رود در آينده با رفع مشکلات موجود، امکان استفاده از سلول هاي بنيادي در رفع کم شنوايي و نا شنوايي محقق گردد.

منبع:

پادکست جناب آقاي دکتر علي کوهي

https://stemcellsjournals.onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1002/stem.3390

https://www.webmd.com/connect-to-care/hearing-loss/stem-cell-treatment-for-hearing-loss

بسياري از افرادي که دچار عفونت کرونا شده اند، گرفتگي گوش را در حين عفونت تجربه کرده اند. برخي افراد هم با وجودي که مدتي از پايان مرحله حاد کرونا در آنها مي گذرد همچنان از کاهش نسبي شنوايي (شبيه گرفتگي گوش) و وزوز گوش و حتي سرگيجه شکايت دارند.

آيا عفونت کرونا مي تواند باعث گرفتگي گوش شود؟

پاسخ اين سوال مثبت است. ويروس کرونا به لحاظ محل شروع عفونت و در موارد خفيف تا متوسط بسيار شبيه آنفلوانزا است. به عبارت ديگر، ويروس کرونا مي تواند به طور مستقيم ناحيه بالايي حلق که به آن حلق بيني گفته مي شود را عفوني کند.

ايجاد عفونت در اين ناحيه با التهاب و تورم بافت اين ناحيه توام است. عدم امکان تهويه گوش مياني به دليل انسداد کانال اتصالي گوش مياني و حلق بيني (کانال اُستاش) عامل اصلي ايجاد مشکل است. هواي محبوس در گوش مياني پس از مدتي جذب جريان خون مي شود و در گوش مياني حالت خلاء به وجود مي آيد.

اين حالت خلاء در گوش مياني باعث کاهش نسبي شنوايي مي شود، حالتي که بيشتر افراد آن را تحت عنوان گرفتگي گوش ابراز مي کنند. بنابراين همان طور که آنفلوانزا و سرماخوردگي مي توانند باعث ايجاد گرفتگي گوش شوند، ويروس کرونا هم مي تواند باعث گرفتگي گوش شود.

آيا کروناي مزمن با گرفتگي گوش يا سرگيجه و وزوز گوش همراه است؟

پاسخ اين سوال هم مثبت است. پيش از اين که به تشريح اين بخش پرداخته شود، در مورد کروناي مزمن توضيحي ارائه مي گردد.

تفاوت مهم ويروس کرونا با ويروس هاي عامل آنفلوانزا و سرماخوردگي اين است که احتمال آسيب زدن آن به ساير بافت هاي بدن و ايجاد علائمي که براي مدت طولاني در بدن مي ماند بيشتر است. به اين عوارض و علائم طولاني مدت ناشي از عفونت قبلي با ويروس کرونا، کروناي مزمن گفته مي شود.

اگرچه اطلاعات مربوط به کرونا به طور مداوم در حال تغيير و به روز رساني است اما اطلاعات موجود نشان مي دهد درصد قابل توجهي از مبتلايان به کرونا در آينده با علائم گوش دست و پنجه نرم مي کنند. به عبارت ديگر کروناي مزمن با گرفتگي گوش (کاهش نسبي شنوايي)، وزوز گوش و سرگيجه همراه است.

با توجه به اين که مطالعات اختصاصي در اين مورد هنوز به پايان نرسيده است نمي توان گفت که آيا عفونت کرونا عامل اصلي ايجاد چنين علائمي است يا فقط يک همراهي آماري بين کرونا و علائم گوش يا حفظ تعادل مطرح است.

چنين به نظر مي رسد که ويروس کرونا هم از راه عفونت مستقيم گوش داخلي، هم از راه پاسخ تشديد يافته سيستم ايمني بدن به ويروس، هم از راه ايجاد لخته هاي خون در رگ هاي تغذيه کننده گوش داخلي توان آسيب زدن به گوش داخلي را دارد. براي يافتن اين پاسخ بايد منتظر نتايج تحقيقات پزشکي بمانيم. جهت مشاوره بيشتر با دکتر کوهي از طريق لينک ارتباطي موجود در سايت اقدام نماييد.

سرگيجه يکي از علائم بسيار ناراحت کننده است. در بيماري منيير، سرگيجه به صورت حملات سرگيجه کيفيت زندگي بيمار را مختل مي کند. اين بيماري که بيشتر بانوان ميانسال را درگير مي کند، مي تواند با علائم ديگري همچون افت شنوايي، احساس پري يا فشار در گوش مبتلا و وزوز گوش همراه باشد. علل متعددي مي توانند در بروز اين بيماري سهيم باشند. زمينه ژنتيکي، عوفنت هاي ويروسي، ننوشيدن زياد مايعات به ويژه آب، استعمال دخانيات از جمله قليان و عوامل مربوط به دستگاه ايمني بدن نقش زيادي در بروز اين بيماري گوش داخلي ممکن است ايفا کنند. بيماري منيير با تحت تاثير قرار دادن گوش داخلي باعث اختلال در حس تعادل مي شود و بيماري مستقر مي گردد. اگر کسي به علائم بالا دچار است بايد به پزشک متخصص گوش و حلق و بيني مراجعه کند. پزشک معالج علاوه بر معاينه ممکن است برخي از تست ها را براي بيمار درخواست نمايد. شنوايي سنجي هم يکي از آزمون هايي است که براي تشخيص بيماري منيير اهميت زيادي دارد. تست هاي تعادلي بسيار متنوعي وجود دارند که مي توانند وضعيت کارکرد گوش داخلي را به ما نشان دهند. از آن جايي که بيماري در برخي از نقاط مغزي مانند ساقه مغز و مخچه هم ممکن است با همين علائم همراه باشد، پزشک براي رد کردن اين بيماري ها اقدام مي کند. براي اين منظور، ممکن است پزشک برخي از انواع تصويربرداري پزشکي مانند ام آر آي درخواست نمايد. براي درمان بيماري منيير ابتدا بايد روي اصلاح شيوه زندگي بيمار تمرکز نمود. افزايش مصرف آب و نوشيدن مايعات فراوان قدم نخست است. اين کار به همراه کاهش مصرف نمک تا حدود زيادي از دفعات بروز علائم بيماري منيير و شدت آنها مي کاهد. همچنين ترک سيگار و عدم استفاده از قليان بسيار مفيد است. با کاهش فشار هوا مثلا در فصل پاييز هم احتمال وخيم شدن علائم بيماري منيير وجود دارد. درمان دارويي بيماري منيير بسيار متنوع ممکن است باشد. داروهاي تجويزي به علائم هر بيمار و شرايط سلامتي هر فرد بستگي دارد. گاهي ممکن است براي کنترل علائم بيماري منيير يک جراحي روي گوش داخلي لازم شود. دکتر علي کوهي دانش آموخته رشته فوق تخصصي جراحي گوش و حلق و بيني از دانشگاه استنفورد آمريکا آماده پذيرش بيماران مشکوک به بيماري منيير در مطب خود در تهران هستند.

منبع:

از پادکست دکتر علي کوهي از اينستاگرام

گوش مياني هر فرد، وظيفه انتقال امواج صوتي از پرده گوش تا دريچه بيضي در روي حلزون شنوايي را بر عهده دارد. در يکي از ظريف ترين ساختارهاي مکانيکي بدن، سه استخوان بسيار ظريف در گوش مياني قرار دارند. اين سه استخوانچه به گونه اي به هم وصل هستند، که لرزش پرده گوش به دنبال دريافت امواج صوتي را به صورت انرژي حرکتي به دريچه بيضي منتقل مي کنند. اگر به هر دليلي اين استخوانچه هاي آسيب ببينند و توانايي حرکت را از دست بدهند، روي قدرت شنوايي فرد تاثير منفي مي گذارد. عوامل متعددي مي توانند باعث آسيب استخوان هاي ظريف موجود در گوش مياني شوند. عفونت گوش مياني به خصوص اگر به طور عودکننده و مکرر اتفاق بيفتد، شايع ترين علت آسيب به استخوانچه ها محسوب مي شود. پارگي پرده گوش، کلستئاتوم، ضربه هاي نافذ و غيرنافذ، تومورها و هر عاملي که به گوش مياني آسيب بزند مي تواند باعث اختلال در کارکرد مجموعه استخوانچه هاي گوش مياني شود. براي ترميم آسيب وارده به گوش مياني انجام يک عمل جراحي توصيه مي شود که اوسيکولوپلاستي نام دارد. اوسيکول واژه لاتين است که معناي آن استخوانچه است و پلاستي به معني ترميم است. اوسيکولوپلاستي به عمل جراحي در ناحيه گوش مياني گفته مي شود که هدف آن ترميم استخوانچه هاي موجود در گوش مياني و برگرداندن کارکرد اين مجموعه به بهترين حد ممکن است. براي انجام اوسيکولوپلاستي روش هاي متعددي وجود دارد. انتخاب روش انجام عمل جراحي به آسيب وارده به استحوانچه ها و ساير اجزاي گوش بستگي دارد. گاهي امکان استفاده از استخوانچه هاي آسيب ديده وجود دارد. به عنوان نمونه، با تراشيدن نقاط آسيب ديده کوچک مي توان همچنان استخوان هاي ريز گوش را حفظ کرد و دوباره آنها را در جاي مناسب خود کار گذاشت. اما گاهي استخوان هاي ظريف موجود در گوش مياني چنان آسيب ديده اند که امکان استفاده از آنها وجود ندارد. در اين حالت از پروتزها به جاي استخوانچه هاي خود بيمار استفاده مي شود. پروتزها در طرح ها و از جنس هاي مختلف توليد مي شوند. پروتزهايي که از جنس تيتانيوم هستند، با بهترين نتايج و کمترين عوارض همراه بوده اند و به همين دليل امروزه بيشتر از پروتزهاي تيتانيومي استفاده مي شود. بر اساس اين که کدام استخوانچه هاي ريز در گوش مياني قابل استفاده نيستند، ممکن است از طرح هاي مختلف پروتز براي هر بيمار استفاده شود. به هر حال، اين عمل جراحي به لحاظ عوارض و مشکلات پس از عمل جراحي جزو جراحي هاي سبک محسوب مي شود. ممکن است پزشک جراح از بيمار بخواهد که پس از عمل جراحي تا سه چهار هفته از کار سنگين، از فعاليت هايي که با ضربه به سر ممکن است همراه باشد مانند برخي ورزش ها، از سفر هوايي و از وارد شدن آب به گوش پرهيز نمايد. اگرچه نتيجه عمل جراحي اوسيکولوپلاستي به لحاظ افزايش قدرت شنوايي در بيشتر موارد بسيار خوب است اما نبايد انتظار داشت که همه افراد تحت عمل جراحي به همان قدرت شنوايي پيش از آسيب گوش مياني دست مي يابند. دکتر کوهي متخصص جراحي گوش و حلق و بيني از دانشگاه استنفورد آمريکا آماده پذيرش بيماران نيازمند به جراحي اوسيکولوپلاستي در تهران هستند.

منبع:

پادکست جناب آقاي دکتر علی کوهي

اگزمای پوست چیست؟

پوست گوش به خصوص لاله گوش و پوستی که درون مجرای گوش را پوشش می دهد ممکن است دچار اگزما شود. البته مشخص است که پوست همه جای بدن ممکن است به اگزما دچار شود و گوش هم مانند بقیه بخش ها در معرض اگزما قرار دارد.

اگر روی پوست گوش قرمزی مشاهده می شود، یکی از تشخیص ها اگزما است. اگر این قرمزی گاهی با پوسته پوسته شدن همراه است احتمال تشخیص اگزمای گوش باز هم بیشتر می شود.

شبه اگزمای گوش چیست؟

به طور معمول یک عامل باعث تحریک و آغاز اگزمای پوست می شود. اگر علائم اگزما بدون هر گونه عامل تحریک کننده پیش بیاید به آن شبه اگزمای گوش گفته می شود.

کسانی که پوست چرب و ملتهبی دارند (سِبورئیک) یا کسانی که به پسوزیاریس (یک بیماری پوستی همراه با قرمزی و پوسته ریزی) مبتلا هستند بیشتر از دیگران ممکن است به شبه اگزمای گوش دچار شوند.

درماتیت تماسی یا اگزمای تماسی گوش را بیشتر بشناسیم

برخی افراد با تماس یک جسم یا یک ماده با گوش همین علائم اگزما را تجربه می کنند. به عنوان نمونه پاشیده شدن اسپری های فرم دهنده به مو ممکن است در برخی افراد باعث آغاز علائم اگزما باشد. به این موارد اگزمای تماسی اطلاق می شود.

انواع صابون و شامپو و زیورآلات ممکن است باعث آغاز درماتیت تماسی گوش شوند.

علائم اگزمای گوش

برای آشنایی بیشتر با علائم اگزمای گوش، برخی از آنها در زیر نام برده شده است:

●        خشکی و پوسته ریزی لاله گوش یا پوست داخل مجرای گوش

●        قرمزی پوست گوش

●        تورم در این ناحیه

●        خارش

●        ترشحات بدون چرک یا خون از گوش

علائم اگزمای گوش مانند علائم بسیاری از بیماری ها ممکن است از خفیف تا شدید متغیر باشد. اگر خارش حاصله از اگزمای گوش شدید باشد باید از خاراندن گوش اجتناب کرد زیرا ممکن است باعث عوارض جدی شود.

از عوارض جدی گوش در صورت خارش شدید می توان به عفونت گوش خارجی، افزایش التهاب و احتمال ترک و خونریزی از پوست و تغییر قوام پوست به شکل شبیه چرم اشاره کرد.

تشخیص اگزمای گوش

اگر قرمزی یا پوسته پوسته شدن در ناحیه گوش وجود دارد باید به اگزمای گوش شک کرد. پزشک  جراحی گوش بهترین فردی است که می تواند در این زمینه کمک نماید.

پزشک از روی شرح حال، معاینه دقیق و گاهی نتایج تست هایی که درخواست می کند، می تواند به طور قطعی به تشخیص اگزمای گوش برسد.

درمان اگزمای گوش

پزشک معالج بر پایه علائم و شدت آنها، درمان مناسب را تجویز می کند. درمان اگزمای گوش ممکن است شامل قطره گوش (در صورت درگیری پوست داخل مجرای گوش)، کرم موضعی که شاید حاوی کورتون باشد، یا داروی خوراکی یا تزریقی برای کاهش آلرژی و التهاب پوستی باشد.

بیماری های بسیار متنوعی می توانند باعث ایجاد علامت وزوزگوش شوند. اگر به مبحث وزوز گوش علاقمند هستید ادامه ایم مطلب را مطالعه بفرمایید.

مکانیسم ایجاد وزوز گوش

وزوزگوش چیست؟

احساس یک صدا در سر بدون این که هیچ منبعی برای ایجاد آن در اطراف فرد وجود داشته باشد، تعریف علمی وزوز گوش است. فردی که به وزوز گوش مبتلاست به احتمال زیاد صدایی مانند زنگ زدن را برای مدت طولانی در گوش یا بهتر است بگوییم در سر خود احساس می کند. البته این صدا ممکن است مانند حالت همهمه، وزوز صدای حشرات، غرش، یا حتی صدای پرندگان (جیک جیک) باشد.

علل وزوز گوش

در عنوان مقاله هم ذکر شده است که وزوز گوش یک علامت است، نه یک بیماری. وزوز گوش نشان می دهد که یک مشکل در دستگاه شنوایی ما وجود دارد.

دستگاه شنوایی شامل این بخش ها می شود:

●        گوش،

●        اعصاب شنوایی که ارتباط عصبی بین گوش و مغز را برقرار می کنند و

●        بخش هایی از مغز که مسوول دریافت پیام عصبی و تفسیر صدا هستند

برخی از مشکلات و بیماری هایی که باعث ایجاد وزوز گوش می شوند عبارتند از:

●        کاهش شنوایی به علت صدای بلند

●        عفونت های گوش

●        سینوزیت

●        بیماری های قلب و عروق

●        بیماری منیر (Meniere)

●        تومورهای مغزی

●        تغییرات هورمون جنسی در زنان

●        مشکلات غده تیروئید

●        برخی داروها

مکانیسم ایجاد وزوز گوش

واقعا صدایی در بیرون شنیده نمی شود اما فرد مبتلا به وزوز گوش یک صدا را برای مدت طولانی می شنود. اگرچه بیشتر حواس همه به گوش معطوف می شود اما در واقع این مغز فرد مبتلاست که یک صدا را حس می کند.

مکانیسم دقیق وزوز گوش در همه موارد مشخص نیست. در بیشتر موارد به نظر می رسد کم رسیدن یا نرسیدن سیگنال شنوایی به مغز عامل حساسیت بیش از حد مغز و احساس صدا باشد؛ مانند زمانی که با کهولت سن، شماری از سلول های مویی گوش داخلی از بین می روند و برای جبران آن سلول های عصبی موجود در مرکز شنوایی مغز حساسیت خود را بالا می برند بلکه کمبود حس شنوایی را جبران کنند.

تشخیص وزوز گوش

اگر وزوز گوش برای مدت طولانی ادامه یابد بهتر است به پزشک متخصص  گوش  مراجعه شود. پزشک معالج پس از دریافت  شرح حال بیمار و  معاینه گوش، تست هایی از جمله شنوایی سنجی (اُدیومتری) درخواست می نماید.

درمان وزوز گوش

بر اساس این که بیماری ایجادکننده وزوز گوش چه نوع  باشد، درمان متفاوت است. اگر کاهش قدرت شنوایی علت وزوز گوش باشد، با تجویز سمعک (دستگاه های تقویت شنوایی) مشکل رفع می شود. اگر عامل ایجاد وزوز گوش مشخص نباشد، گوش دادن بیمار به صداهای دیگر مانند موسیقی از راه گوشی‌های نرم داخل گوش، می تواند صدای وزوز گوش را پوشش دهد. گاهی کاشت حلزون برای درمان عامل ایجاد وزوز گوش لازم است. دکتر علی کوهی فوق تخصص جراحی گوش یکی از پزشکان در زمینه بیماری های گوش در تهران بشمار می روند. جهت دریافت مشاوره از طریق لینک های ارتباطی موجود در سایت اقدام نمایید.

Ref

کلوئید گوش چیست؟

ترمیم زخم به طور عادی شامل سه مرحله است:

1-      مرحله التهابی که در آن سلول ها و سایر مواد التهاب زا محل زخم را از مواد خارجی عاری کرده و برای مرحله بعد آماده می سازند

2-      مرحله تکثیر سلول ها که در آن سلول های بافت زیر پوست (در صورت لزوم) و پوست تکثیر پیدا می کنند و ترمیم انجام می شود

3-      مرحله بازسازی (remodeling) که ممکن است ماه ها به طول انجامد. در این مرحله که به آن بلوغ ترمیم هم گفته شده است، بخش های اضافی تولید شده هنگام ترمیم اصلاح می شود.

عدم تعادل بین مرحله تکثیر و مرحله بازسازی ممکن است با ایجاد گوشت اضافی فراتر از حدود رد زخم یا همان کلوئید همراه باشد. کلوئید در ناحیه گوش همیشه مشکلاتی را در راه درمان ایجاد می کند.

کلوئید گوش در چه کسانی بیشتر دیده می شود؟

همه افراد از هر نژادی ممکن است به کلوئید گوش دچار شوند. چنین به نظر می رسد که افرادی که پوست تیره تر دارند بیشتر در معرض احتمال ایجاد کلوئید از جمله کلوئید گوش هستند.

همچنین زنان باردار و نوجوانان در سنین بلوغ بیشتر ممکن است در محل زخم با کلوئید روبه رو شوند.

علت کلوئید گوش

کسانی که زمینه ژنتیک لازم برای ایجاد کلوئید دارند در صورت زخم یا تحریک شدید پوست در ناحیه گوش ممکن است به کلوئید گوش گرفتار شوند.

علائم کلوئید گوش چیست؟

کلوئید گوش به صورت یک توده با قوام گوشتی می باشد  که رشد زیادی داشته و به نواحی فراتر از محل ترمیم زخم گسترش می یابد. کلوئید گوش به طور معمول کمی سفت تر از نقاط طبیعی بدن است و با وجود گذشت ماه ها اصلا کوچک نمی شود. انتظار نداریم کلوئید گوش علامت دیگری داشته باشد اگرچه در برخی موارد افراد از درد و خارش کلوئید شکایت دارند.

در صورت بروز این علائم باید به پزشک جراحی گوش و حلق و بینی مراجعه کرد. دکتر علی کوهی یکی از جراحان فوق تخصص گوش  در تهران در خدمت شما هستند.

درمان کلوئید گوش

روش های درمانی بسیار متنوعی برای رهایی از کلوئید گوش وجود دارد. در بیشتر موارد باید از دو یا چند روش درمانی برای درمان این عارضه استفاده کرد. برخی از روش های درمانی کلوئید گوش عبارتند از:

●        تزریق کورتون داخل ضایعه

●        جراحی

●        درمان با پوشش های فشاری

●        رادیوتراپی (پرتودرمانی)

●        درمان با لیزر

●        جراحی با استفاده از کرایو (کرایوسرجری)

●        درمان با داروهای سرکوبگر ایمنی

Ref

ncbi